CZURYŁO

forma żeńska równa formalnie męskiej: Czuryło

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Czuryłowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Czuryłówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Super Katherinam Czurilowa 1458 SSNO I 436
• Michaeli Czvrilo de Wygnanowo, venatori Cracoviensi 1493 SSNO I 436
• C(z)uryło, C(z)ureło 1502, XVII, XVIII AntrP I 339
• C(z)uryłowa, C(z)urełowa 1536, XVII AntrP I 339
• Honesti Laurenty Czuriło 1614 NBrań 170

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Czuryło, od ap. czuryło 'gach, gamrat' SXVI
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Czurył-o, od im. Cyryl, imię poch.greckiego Kyrillos (: grec. kyrios 'pan'), łac. Cyrillus, ICh. Zob. Curyło.

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Czurył-o < im. Cyryl
• niederywowane
lub Czuryło < ap. czuryło

• Szwecja / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Czurylo
• Niemcy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Belgia / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://familienaam.be/Czurylo

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Czurylo (bez znaku diakrytycznego).

• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1965/ tom: I
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017