CIURUŚ

forma żeńska równa formalnie męskiej: Ciuruś

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Ciurusiowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Ciurusiówna

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Ciuruś RymNPol I 101

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Ciur-uś, od ap. ciura SL, SGP
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Ciur-uś, od n. os. Ciura (zob.)

• derywowane
• z sufiksem
  Ciur-uś

• Norwegia / liczba wystąpień: 7 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Hiszpania / liczba wystąpień: 6 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Niemcy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Holandia / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.cbgfamilienamen.nl/nfb/detail_naam.php?gba_lcnaam=ciuru%C5%9B&gba_naam=Ciuru%C5%9B&nfd_naam=&operator=eq&taal=
• Belgia / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://familienaam.be/Ciurus

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Ciurus (bez znaku diakrytycznego).

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I