CYLKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Cylka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Cylczyna, Cylkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Cylczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym. Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie i kobiety używają je zwyczajowo.

• Cylka 1717 AntrP I 326
• Andreas Cilka 1802 NZłot II 202
• Andreas Cylka 1810 NZłot II 203
• Agnes Zylkowa 1813 NZłot II 203

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Cyl-ka, od n. os. Cyl (zob.)
• pochodzenia obcego
  lub Cylka,od niem. n. os. Zielke (: od słowiańskiego ap. ziele, ziołko) Gottsch 626

• derywowane
• z sufiksem
  Cyl-ka < n. os. Cyl; suf. -ka w funkcji patronimicznej
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  lub Cylk-a < niem. n. os. Zielke

Zylka

Odmianka z wpływem grafii niemieckiej

• Niemcy / liczba wystąpień: 4 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Cylka

• por. DFD: Cylke

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nawisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2012/ tom: II