BĄBAŁA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Bąbała

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Bąbalina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Bąbalanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Bąbalina 1565 AntrP I 224
• Bąbała (Bambała) 1644 AntrP I 224

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Bąb-ała, od gw. czas. bąbać 'klepać, uderzać' SGP, lub od ap. bomba 'kula napełniona materiałem wybuchowym' SL. Zob. Bombała.

• derywowane
• z sufiksem
  Bąb-ała, z suf. -ała w funkcji charakteryzującej

Bombała (zob.), Bombala

Bombała - częste nazwisko ze zmianą -ą > -om- przed spółgłoską zwartą b, rzadka odmianka Bombala dodatkowo bez znaku diakrytycznego

• Słowacja / liczba wystąpień: 84 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk/?w=bombala&s=exact&c=6af7&d=priezviska&ie=utf-8&oe=utf-8#
• Niemcy / liczba wystąpień: 64 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 24 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Bombala/hustota/
• Belgia / liczba wystąpień: 3 / źródło: https://familienaam.be
• Szwecja / liczba wystąpień: 2 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Babala (bez znaków diakrytycznych), Baballa (z dość regularnym oddaniem pol. -ł- jako -ll-), Bombala (z oddaniem wymowy samogłoski nosowej -ą- jako om), Bomballa.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2007/ tom: I