BUŃKO

Ogólna liczba: 271

Kobiety: 136

Mężczyźni: 135

Ranga: 19845

Województwa
  1. WARMIŃSKO-MAZURSKIE / 95
  2. LUBELSKIE / 53
  3. OPOLSKIE / 23
  4. PODKARPACKIE / 21
  5. ZACHODNIOPOMORSKIE / 19
  6. PODLASKIE / 18
  7. ŚLĄSKIE / 12
  8. MAZOWIECKIE / 11
  9. POMORSKIE / 7
  10. MAŁOPOLSKIE / 6
  11. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 4
  12. KUJAWSKO-POMORSKIE / 2
Powiaty:
  1. BIŁGORAJSKI / 49
  2. OSTRÓDZKI / 24
  3. OLSZTYN / 19
  4. NYSKI / 17
  5. KĘTRZYŃSKI / 16
  6. JAROSŁAWSKI / 12
  7. SZCZECIN / 11
  8. OLSZTYŃSKI / 10
  9. GIŻYCKI / 8
  10. MONIECKI / 7
  11. BIAŁYSTOK / 7
  12. GDAŃSK / 7
  13. KŁOBUCKI / 6
  14. PRZEMYŚL / 6
  15. GOŁDAPSKI / 5
  16. SIEDLCE / 5
Gminy:
  1. TARNOGRÓD / 38
  2. M. OLSZTYN / 19
  3. KORFANTÓW / 17
  4. BARCIANY / 16
  5. MIŁAKOWO / 13
  6. WIĄZOWNICA / 12
  7. M. SZCZECIN / 11
  8. MORĄG / 9
  9. GIŻYCKO / 8
  10. MOŃKI / 7
  11. M. BIAŁYSTOK / 7
  12. M. GDAŃSK / 7
  13. OBSZA / 7
  14. PRZYSTAJŃ / 6
  15. BISKUPIEC / 6
  16. M. PRZEMYŚL / 6

forma żeńska równa formalnie męskiej: Buńko

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Buńkowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Buńkówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Buńko RymNPol I 62

  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Buń-ko, od n. os. Bunia, Bunio (: gw. bunić, psł. *buniti 'hałasować, szumieć')

  • derywowane
    • z sufiksem
      Buń-ko; suf. -ko w funkcji patronimicznej

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Bunko (bez znaku diakrytycznego).

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I