KOPERA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kopera

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Koperzyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Koperzanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Kopera 1636, XVIII AntrP II 279

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Kopera, od gw. ap. kopera 'zając' SW
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Koper-a, od n. os. Koper, zob. Koper

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Koper-a < n. os. Koper
• niederywowane
lub Kopera < ap. kopera

Kopyra (zob.)

Wariant fonetyczny ze zmianą -e- > -y- przed spółgłoską półotwartą r

• Słowacja / liczba wystąpień: 189 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=kopera&s=exact&c=R1a9&d=priezviska#
• Niemcy / liczba wystąpień: 124 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Czechy / liczba wystąpień: 38 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Kopera/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 8 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Kopera
• Norwegia / liczba wystąpień: 7 / źródło: http://www.ssb.no/navn

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Koppera, Koperra.

• por. DFD: Koper

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II