MARUT

forma żeńska równa formalnie męskiej: Marut

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Marutowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Marutówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Marut RymNPol II 66

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Mar-ut, skrócenie od imion męskich, takich jak Marcin (: łac. cognomen Martinus, od nazwy rzymskiego boga wojny Marsa), lub Marek, zob. Marek, lub Marian (: łac. cognomen Marianus, od łac. nomen gentile Marius i przyr. -anus), starop. Marzyjan, ICh , lub od imion żeńskich Małgorzata (: im. Margareta, grec. Margarites, od grec. ap. margarites 'perła, drogi kamień'), Marta (: aram. marta 'pani'), Maria (: hebr. Miryam o niejasnej etymologii), ICh

• derywowane
• z sufiksem
  Mar-ut

• Niemcy / liczba wystąpień: 64 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 8 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Marut
• Norwegia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Marutt.

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II