DYGUŚ

Ogólna liczba: 194

Kobiety: 92

Mężczyźni: 102

Ranga: 24281

Województwa
  1. LUBELSKIE / 98
  2. ŚLĄSKIE / 23
  3. POMORSKIE / 17
  4. ZACHODNIOPOMORSKIE / 15
  5. MAZOWIECKIE / 14
  6. DOLNOŚLĄSKIE / 12
  7. PODKARPACKIE / 8
  8. MAŁOPOLSKIE / 3
  9. WIELKOPOLSKIE / 2
  10. KUJAWSKO-POMORSKIE / 1
  11. OPOLSKIE / 1
Powiaty:
  1. KRAŚNICKI / 76
  2. BYTOM / 16
  3. LUBLIN / 15
  4. LWÓWECKI / 12
  5. GDYNIA / 11
  6. SZCZECINECKI / 8
  7. STALOWOWOLSKI / 8
  8. PŁOCKI / 7
  9. TYCHY / 5
  10. ŚWIDWIŃSKI / 5
  11. M.ST.WARSZAWA / 4
  12. SŁUPSK / 3
  13. KRAKÓW / 3
  14. PRUSZKOWSKI / 2
  15. POZNAŃ / 2
  16. JANOWSKI / 2
Gminy:
  1. KRAŚNIK / 28
  2. TRZYDNIK DUŻY / 22
  3. M. BYTOM / 16
  4. M. LUBLIN / 15
  5. DZIERZKOWICE / 14
  6. MIRSK / 12
  7. M. GDYNIA / 11
  8. STALOWA WOLA / 8
  9. BODZANÓW / 7
  10. POŁCZYN-ZDRÓJ / 5
  11. GOŚCIERADÓW / 5
  12. M. TYCHY / 5
  13. BARWICE / 5
  14. WAWER / 4
  15. M. SŁUPSK / 3
  16. M. KRAKÓW / 3

forma żeńska równa formalnie męskiej: Dyguś

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Dygusiowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Dygusiówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Dyguś RymNPol I 162
  • Joannes Digus 1647 NBrań 184

  • od wyrazu pospolitego
    • przezwiskowe
      Dyg-uś, od czas. dygać 'kłaniać się uginając kolana' SL, SW

  • derywowane
    • z sufiksem
      Dyg-uś

Dygus

Wariant graficzny (bez znaku diakrytycznego)

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Dygus.

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I
  • P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017