BUGLA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Bugla

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Buglina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Buglanka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Bugla 1795 RymNPol I 60

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Bugl-a, od n. os. Bugiel, Bogiel, skr. od starop. imion złożonych z Bog- w pierwszej części, lub -bog w drugiej, takich jak Bogdan, Boguchwał, Bogusław, Chwalibog, NAp, lub od ap. bugiel 'obwarzanek' NAp, lub od n. os. poch. niemieckiego Buggel.

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Bugl-a

• Niemcy / liczba wystąpień: 424 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Francja / liczba wystąpień: 38 / źródło: http://www.journaldesfemmes.com/nom-de-famille/nom/33669/bugla.shtml
• Czechy / liczba wystąpień: 32 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Bugla/hustota/
• Holandia / liczba wystąpień: 5 / źródło: http://www.cbgfamilienamen.nl/nfb/detail_naam.php?gba_lcnaam=bugla&gba_naam=Bugla&nfd_naam=Bugla&operator=eq&taal=
• Wielka Brytania / liczba wystąpień: 1 / źródło: http://britishsurnames.co.uk/surname/bugla/stats
• Belgia / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://familienaam.be/Bugla
• Szwecja / liczba wystąpień: 1 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Bugla

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I