LICA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Lica

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Liczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Liczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Lica masc. 1773 AntrP II 356
• Lica fem. 1789 AntrP II 356
• Carl Litsche 1875 NOpol 177

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Lica, od ap. lica, lice 'twarz, oblicze' Sstp, SXVI, lub od ap. lejc, lec 'rzemień służący do kierowania koniem' Sstp, SXVI, gw. lic SW
• pochodzenia obcego
  lub Lic-a, od niem. n. os. Litz, Lietz, skrócenie od germ. imion złożonych z LUT w pierwszej części (: stwniem. hlut 'sławny' lub stwniem. liut 'lud, ludzie' NGerm) lub od im. chrześcijańskiego Łukasz, niem. Lukas, Lucas, NPom I 251, ICh

• derywowane
• z końcówką fleksyjną w funkcji formantu
  Lic-a
• niederywowane
lub Lica

Litza

Wariant z wpływem grafii niemieckiej (9 użytkowników w woj. pomorskim i kujawsko-pomorskim)

• Niemcy / liczba wystąpień: 120 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 34 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Lica
• Norwegia / liczba wystąpień: 11 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Czechy / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Lica/hustota/

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Litza.

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004