KUNKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kunka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kunczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kunczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Kunka 1578, XVII AntrP II 311
• Laurentius Kunka 1808 GóSan 152

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Kunka, od ap. kunka 'królik; tanie futro z królika, ktoś ubogi (noszący takie futro)' SXVI
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Kun-ka, od n. os. Kun, lub od n. os. Kuna, zob. Kun, {Kuna{el}

• derywowane
• z sufiksem
  Kun-ka < n. os. Kun, Kuna, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
• niederywowane
lub Kunka < ap. kunka

• Niemcy / liczba wystąpień: 160 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 58 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=kunka&s=exact&c=cd9e&cs=&d=priezviska#
• Czechy / liczba wystąpień: 31 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Kunka/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Kunka

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• H. Górny, Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.) / rok: 2004