forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Bandurska
Bandurski1745 AntrP I 217
od nazwy własnej
odimienne Bandur-ski, od n. os. Bandura (:ap. bandura 'instrument muzyczny, rodzaj lutni', przenośnie 'głupiec, niedołęga' SL, SW). Pochodzenie odmiejscowe mało prawdopodobne ze względu na brak odp. n. m.
derywowane
z sufiksem Bandur-ski < n. os. Bandura, z suf. -ski, na wzór nazwisk odmiejscowych