HUBKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Hubka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Hubczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Hubczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Pro provido Bartholomeo Hubka 1482 SSNO II 321
• Hubka 1593, XVII AntrP II 72
• Hupka 1790 NOles 54
• Hubka 1893 GórPow 85

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Hubka, od ap. gębka, hubka 'dolna część twarzy; usta, warg; gąbkai' SXVI, także 'hubka, żagiew' Vincenz 447
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Hub-ka, od n. os. Huba, zob. Huba

• derywowane
• z sufiksem
  Hub-ka < n. os. Huba, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
• niederywowane
lub Hubka < ap. hubka

Hupka

Wariant oddający graficznie wymowę lub nazwisko o innej motywacji

• Czechy / liczba wystąpień: 485 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Hubka/hustota/
• Słowacja / liczba wystąpień: 116 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=hubka&s=exact&c=ydab&d=priezviska#
• Niemcy / liczba wystąpień: 96 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2009/ tom: II
• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1968/ tom: II