KIERAS

Ogólna liczba: 407

Kobiety: 211

Mężczyźni: 196

Ranga: 14081

Województwa
  1. ŚLĄSKIE / 190
  2. ŁÓDZKIE / 69
  3. MAŁOPOLSKIE / 39
  4. ZACHODNIOPOMORSKIE / 24
  5. ŚWIĘTOKRZYSKIE / 23
  6. DOLNOŚLĄSKIE / 21
  7. KUJAWSKO-POMORSKIE / 16
  8. PODKARPACKIE / 10
  9. LUBELSKIE / 5
  10. MAZOWIECKIE / 5
  11. OPOLSKIE / 3
  12. PODLASKIE / 1
  13. POMORSKIE / 1
Powiaty:
  1. BĘDZIŃSKI / 53
  2. ŁÓDŹ / 45
  3. TARNOGÓRSKI / 34
  4. MYSZKOWSKI / 28
  5. PAJĘCZAŃSKI / 18
  6. TARNÓW / 17
  7. ZAWIERCIAŃSKI / 17
  8. CZĘSTOCHOWA / 17
  9. KAMIEŃSKI / 15
  10. BUSKI / 14
  11. BYDGOSZCZ / 12
  12. BYTOM / 9
  13. NOWOSĄDECKI / 9
  14. TYCHY / 8
  15. STASZOWSKI / 8
  16. CZĘSTOCHOWSKI / 5
Gminy:
  1. SIEWIERZ / 40
  2. KOZIEGŁOWY / 19
  3. SULMIERZYCE / 18
  4. M. CZĘSTOCHOWA / 17
  5. M. TARNÓW / 17
  6. OŻAROWICE / 15
  7. PORĘBA / 15
  8. ŁÓDŹ-BAŁUTY / 14
  9. WOLIN / 13
  10. PACANÓW / 13
  11. TARNOWSKIE GÓRY / 12
  12. M. BYDGOSZCZ / 12
  13. ŁÓDŹ-WIDZEW / 11
  14. ŁÓDŹ-ŚRÓDMIEŚCIE / 10
  15. KRYNICA-ZDRÓJ / 9
  16. ŁÓDŹ-GÓRNA / 9

forma żeńska równa formalnie męskiej: Kieras

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Kierasowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Kierasówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

  • Kieras RymNPol I 396

  • od wyrazu pospolitego
  • od nazwy własnej
    • odimienne
      Kier-as, od n. os. Kier o niejasnym pochodzeniu, może od im. Cyryl poch. greckiego, wschodniosłow. Kirił, Kiryło, Kuryło (: Kyrillos, od grec. kyrios 'pan, władca' ICh), lub od im. Kirian, używanego w Kościele prawosławnym (: grec, Kyriakos, od grec. kyrios 'pan, władca', kyriakos 'należący do pana' ICh), lub od ap. kier, kir 'sukno śląskie w gorszym gatunku' SXVI, SW
  • pochodzenia obcego
    lub Kier-as, od niem. n. os. Kehr, skrócona postać germ. imion złożonych z GER- w pierwszej części (: stwniem. ger 'włócznia') NGerm, Gottsch 286)

  • derywowane
    • z sufiksem
      Kier-as

Kieraś (zob.)

Odmianka z wariantywnym wygłosem -ś

  • K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 1999/ tom: I