MIKUŚ

forma żeńska równa formalnie męskiej: Mikuś

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Mikusiowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Mikusiówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Mikuś 1720 AntrP III 84

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Mik-uś, od n. os. Mik, zob. Mik

• derywowane
• z sufiksem
  Mik-uś

• Niemcy / liczba wystąpień: 1256 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 86 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Mikus&s=exact&c=8b34&cs=&d=priezviska#
• Norwegia / liczba wystąpień: 21 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Czechy / liczba wystąpień: 14 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Mikus/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 14 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Mikus
• Dania / liczba wystąpień: 13 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

Poza granicami Polski w formie adaptacji graficznej Mikus (bez znaku diakrytycznego), Mikusch.

• DFD: Mikusch

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2011/ tom: III