MIKUS

forma żeńska równa formalnie męskiej: Mikus

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Mikusowa

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Mikusówna

komentarz: Formant -owa tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -ówna odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie kobiety używają zwyczajowo.

• Mikus RymNPol II 98

• od nazwy własnej
  • odimienne
    Mik-us, od n. os. Mik, zob. Mik

• derywowane
• z sufiksem
  Mik-us

Mikuś (zob.), Mikusz

• Niemcy / liczba wystąpień: 1040 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Słowacja / liczba wystąpień: 86 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk/?w=Mikus&s=exact&c=L506&cs=&d=priezviska#
• Norwegia / liczba wystąpień: 21 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Czechy / liczba wystąpień: 14 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Mikus/hustota/
• Szwecja / liczba wystąpień: 14 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Mikus
• Dania / liczba wystąpień: 13 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp

• DFD: Mikus

• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II