MOSKWA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Moskwa

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Moskwina

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Moskwianka

komentarz: Formant -ina tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Moskwa RymNPol II 118
• Steffan Moskwa 1420 SSNO III 559
• Moskwa 1534, XVII, XVIII AntrP III 100
• Anna Moskwina 1602 GóSan 191
• Moskwianka 1629 AntrP III 100

• od nazwy własnej
  • odetniczne
    Moskwa, od n. etnicznej Moskwa 'Moskal' Hrin II 447, NEtn

• niederywowane
Moskwa

• USA / liczba wystąpień: 377 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Niemcy / liczba wystąpień: 272 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Australia / liczba wystąpień: 44 / źródło: http://www.britishsurnames.co.uk/
• Hiszpania / liczba wystąpień: 19 / źródło: http://www.ine.es/apellidos/formGeneral.do?vista=4
• Francja / liczba wystąpień: 13 / źródło: http://www.geopatronyme.com/cgi-bin/carte/nomcarte.cgi?nom
• Norwegia / liczba wystąpień: 11 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 4 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Moskwa
• Słowacja / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://slovniky.juls.savba.sk
• Dania / liczba wystąpień: 3 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Belgia / liczba wystąpień: 3 / źródło: www.familienaam.be
• Czechy / liczba wystąpień: 1 / źródło: http://www.kdejsme.cz

Nazwiska motywowane nazwami plemion, grup regionalnych, narodowości tworzone są najczęściej w drodze transonimizacji, czyli przesunięcia z innej kategorii onimów bez formalnych wykładników nazwotwórczych. Takie nazwiska w momencie powstawania najprawdopodobniej odzwierciedlały rzeczywistą przynależność etniczną nosiciela lub jego przodków. Pośrednio wskazują one na procesy interferencji etniczno-językowej oraz na utrwalone w kulturze stereotypy językowe „obcych”. Proces mógł przebiegać 1) bezpośrednio od etnonimu do nazwiska; 2) od etnonimu poprzez apelatyw do nazwiska. Dla nazwisk z wykładnikami formalnymi charakterystyczny jest sufiks –czyk oraz formanty z pochodzenia patronimiczne (np. –ik, -ak, -ek, -ec, -owicz, -ewicz).

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2011/ tom: III
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1971/ tom: III
• H. Górny, Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.) / rok: 2004
• K. Rymut, Nazwiska Polaków. Słownik historyczno-etymologiczny / rok: 2001/ tom: II