RUDNICKI

forma żeńska równa formalnie męskiej: Rudnicki

forma żeńska z formantem paradygmatycznym -a: Rudnicka

• Vincencium Rudniczski 1389 SSNO IV 512
• Rudnicki 1521, XVII, XVIII AntrP IV 221
• Rudnicka fem. 1676 AntrP IV 221
• Josephus Rudnicki 1766, 1868 GóSan 193
• Rudnicki 1916 GórPow 193

• od nazwy własnej
  • odmiejscowe
    Rudnic-(s)ki, od n. m. Rudnik, lub Rudniki, po kilkanaście wsi na terenie całej Polski

• derywowane
• z sufiksem
  Rudnic-(s)ki < n. m. typu Rudnik, Rudniki, z suf. -ski wskazującym pierwotnie na pochodzenie z danej miejscowości lub jej posiadanie

• Niemcy / liczba wystąpień: 416 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Norwegia / liczba wystąpień: 44 / źródło: http://www.ssb.no/navn
• Szwecja / liczba wystąpień: 35 / źródło: http://www.scb.se/Pages/NameSearch____259432.aspx
• Dania / liczba wystąpień: 25 / źródło: http://www.danskernesnavne.navneforskning.ku.dk/personnavne.asp
• Słowacja / liczba wystąpień: 20 / źródło: https://slovnik.juls.savba.sk
• Czechy / liczba wystąpień: 3 / źródło: https://www.kdejsme.cz

Poza granicami Polski także w formie adaptacji graficznej Rudnitzki, Rudnitzky.

• H. Górnowicz, Słownik nazwisk mieszkańców Powiśla Gdańskiego / rok: 1992
• Słownik staropolskich nazw osobowych / rok: 1974/ tom: IV
• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2013/ tom: IV
• H. Górny, Nazwiska mieszkańców wybranych miejscowości dawnej ziemi sanockiej w świetle interferencji etniczno-językowej (XV-XIX w.) / rok: 2004