SIEKIERKA

forma żeńska równa formalnie męskiej: Siekierka

forma żeńska z sufiksem –owa, -ina/-yna: Siekierczyna

forma żeńska z sufiksem –ówna, -anka: Siekierczanka

komentarz: Formant -yna tworzy nazwiska odmężowskie, zaś formant -anka odojcowskie. Obecnie nazwiska w takim kształcie znane są w języku mówionym.

• Piotr Siekierka 1558 NBrań 361
• Nobilis Marianna Siekierczanka, filia ... olin nobilis Alberti Siekierka 1640 AntrP IV 255
• Michael Siekierka 1672 NZłot II 173
• Caspar Siekirka, garncarz 1801 NOpol 212

• od wyrazu pospolitego
  • przezwiskowe
    Siekierka, od ap. siekierka Sstp
• od nazwy własnej
  • odimienne
    lub Siekier-ka, od n. os. Siekiera, zob. Siekiera

• derywowane
• z sufiksem
  Siekier-ka < n. os. Siekiera, z suf. -ka w funkcji patronimicznej
• niederywowane
lub Siekierka < ap. siekierka

Siekirka

Wariant ze zmianą -e- > -i- przed r (współcześnie występuje głównie na Dolnym Śląsku)

• Niemcy / liczba wystąpień: 80 / źródło: http://legacy.stoepel.net/en/Default.aspx
• Szwecja / liczba wystąpień: 5 / źródło: https://www.scb.se/en/finding-statistics/sverige-i-siffror/namesearch/Search/?nameSearchInput=Siekierka
• Czechy / liczba wystąpień: 2 / źródło: https://www.kdejsme.cz/prijmeni/Siekierka/hustota/

• Antroponimia Polski od XVI do końca XVIII wieku / rok: 2013/ tom: IV
• D. Lech, Nazwy osobowe dziewiętnastowiecznych mieszkańców Opola / rok: 2004
• P. Złotkowski, Antroponimia historyczna mieszczan i chłopów Brańska i okolic w ujęciu statycznym i dynamicznym / rok: 2017
• L. B. Sudakiewicz, Słownik nawisk mieszkańców Ziemi Złotowskiej / rok: 2012/ tom: II